" " If there is no love between two people theirs no need to keep lying to the person out of fear of breaking their heart......tell them the truth .....trust me its better that way than keeping quiet and wasting your time and your partners time. they’ll appreciate it!! " "
In the next day nagulat ako ng ibigay ni Chris sakin yung sulat ni Mark. I waiting Mark's call last night pero hindi sya tumawag. Mark said they have coming periodical test at project na requirement para sa gradation kaya hindi muna nia ko masusundo this day at baka hindi muna sya makatawag. I want to shock dahil mukhang may balak pa si Mark na unahan akong makipag-break sa kanya. But I told myself mas okei yun at least hindi ko na kailangan makunsensya kung masasaktan ko pa sya mas ok ng ako ang magtinging kawawa kesa si Mark. And I thinks that the best thing that we could do... to have space..... Halos dalawang araw ng hindi ako tinatawagan ni Mark, hindi sinusundo o kahit magparamdam manlang, kinapa ko ang sarili ko kung ano ang nararamdaman ko, pero tangging tanong lang na sumagot sakin, "kamusta na kaya si Mark?" I know I still love him but I’m not in love to him, not anymore, yah natanggap ko na yun sa sarili ko. When I realized na may pagmamahal pa ko kay Jan I admit na bigla akong naguluhan sa pagmamahal ko kay Mark, pero sabi nga nina Mhaei timbangin ko muna daw kung sino talaga ang mahal ko. But instead of make my mind cleared lagi nalang akong naiiwan sa isang katanungan. Kung si Mark ang pipiliin ko, when I stay for Mark I know I will be happy, I have no doubt about that, alam ko yun, but paano ko lalabanan kung ano ang nararamdaman ko kay Jan, every day nakakasama ko sya and no matter how I tried na iwasan sya I know I cant, knowing my self na pagdating kay Jan iba ang tibok ng traidor kong puso at kung mangyayari yun makakaya ko bang lukuhin si Mark, could I pretend that I still in love w/him even I know the truth, or could I still pretend na katulad parin ako ng dating Kath na minahal nia na walang ibang laman ang puso kundi sya. Or if Jan ang pipiliin ko how could I sure na mahal nga ako ng gagong yun samantalang ako narin ang nagsabing impossible yun dahil nirereto nia sakin si Dennis, how I assure to my self na hindi ako sasaktan ni Jan, na hindi na nia ko iiwan ulit katulad ng dalawa nang beses ginawa sakin.. And how about Dennis? I admit or not isa pa sya sa mga taong masasaktan. Ahhhhhhhhhh ang sakit sa ulo hindi ko na alam ang gagawin ko. Ayukong saktan si Mark pero kahit anong desisyon ang gawin ko si Mark parin ang nakatakdang masaktan. Ano mang iwas ang gawin ko sya parin ang masasaktan at ako ang nakatakdang gumawa nun para sa kanya.
Sometimes we have to be more stronger in order for us to accept the failure of our relationship...It's better to quit than to stay in a relationship that you're not happy anymore...leaving a person behind is not that easy specially if you've shared a relationship for almost three months or so. Its hard to accept the fact that after being together for so long you will just end up not being together and totally hurt. But that’s life, it would actually take months or years to move on but sooner or later he will realize that it has deeper purpose,, its better to quit in a relationship were love has already gone than to pretend that your still in love with that person though your feelings for him has fade away. I love Mark I afraid to hurt him but I know he almost hurt if he know that I was in love with other guy while I’m with him. At iyon ang pinaghandaan ko kung sakaling muli kaming magkita but you know I didn’t expect na kung kelan handa na ko saka ko malalamang hindi pala yun ganung kadali. Its Friday... it been four days na hindi nagpapakita si Mark ni hindi nagpaparamdan kahit sa telepono, I admit I miss him kahit papano pero sa tuwing uuwi ako at makakusap ko si Jan even si Dennis ang topic nawawala at natatabunan ang pagkamiss ko kay Mark. Kaya siguro kahit na sa ikaapat na araw na hindi ko sya nakikita at nakakausap hindi man lang ako naapektuhan, ni hindi ako nagtangkang kamustahin sya kahit kay Chris o kay Mercy, I didn’t bother to call him first kahit alam kung ikakasaya nia yun but instead I just waiting him, waiting to asking me WHY? and I know I’m ready to answer that. But I didn’t expect na mangyayari yun the day when I‘m not expected to happened. Mark went to school that day, he pick me up, I saw him smile habang papalapit ako sa motor nia. I notice na parang na nangayayat sya kahit na halos magiisang linggo palang kaming di nagkita, halata rin sa mukha nia ang paglaki ng eye bugs nia, I want to angry to my self "shit talaga ko why I need to do this to him" kahit hindi ako nakakasiguradong ako ang dahilan ng mga lungkot sa mata nia. I asking him kung bakit parang pumayat sya at nangangalumata ( fool me even I know the reason) he said nagpuyat daw kasi sya this week para sa periodical nila at ang daming project na kailangan tapusin. I said to him na " hindi ako naniniwala" (that’s not true Don’t fool me Mark its only November and your graduation was in March ) pero imbis na sagutin yun he lay his hand para makasakay sa motor and I did, sa bahay nila kami nagtuloy. Nandoon ang buong Cyber, They said "long time no see" pero ngumiti lang ako dahil not only ang Cyber ang nandun pati narin ang mnga Girlfriends nila including the Chris girlfriend na nakakita samin nina Dennis. I feel something I don’t know what, bigla akong kinabahan when I so that girl pero itinaboy ko ang lahat ng nasa isip ko because I know Mark not doing that, hindi nia ako ico-confront sa harap ng maraming tao not to his friends, Mark is not that type and kind of people. kaya ng pumasok kami sa loob ng bahay I asking why nandoon ang mga girlfriends ng mga co-dancer nia even I know na wala akong karapang tanungin yun at madalas naman talagang kasama nila yung mga babaeng yun pero tangging kay Mercy lang ako nanging closed. And Mark said " because we celebrate" I don’t need to asked Mark why? He show me the trophy they get last night sa Batanggas competition. Kaya bigla akong nag taka. "what you been in Batangas akala ko ba nagaaral ka" asking him na may pagtataka.
" after the test nagbiyahe kami sa batanggas" he said that while he back the trophy in place where he took it.
" and you not bothering me to tell na nasa Batanggas ka? or even say na pupunta ka doon"
I don’t know why suddenly biglang naging iba ang takbo ng pangyayari ng malaman kong nasa batanggas si Mark at lumalaban sa compitetion ng hindi manlang nagsasabi sakin. Hindi ganun si Mark, at hindi nia gagawin yun w/o any reason. Kaya parang nagrebelde ang pakiramdam ko. Mark staring me na nagtatanong na para bang tama ang narinig nia at nakikita niang galit sa mukha ko. Hindi ko matagalan ang titig nia kaya lumakad ako patalikod sa kanya. OO galit ako that time dahil hindi sya nagpaalam, oo naiinis ako dahil parang bigla nalang binalewala nia ko. Sa totoo lang I feel some pain inside my heart knowing Mark didn’t bother na sabihin sakin kung nasaan sya pupunta kahit naman papano girlfriend parin nia ko, and its hurt na malaman na ni tawag hindi nia nagawang sabihin sakin kung bakit this fast few days bigla nalang syang lumayo. Even alam ko ang dahilan pero I need to know parin kung totoo yung nasa utak ko, kung totoong alam na nya para hindi naman ako tanggang nag papaka-demure at umaaktong parang walang ginagawang masama sa harap nia pero ayun pala alam na nia kung ano ang tinatago ko. But instead na sagutin nia ang sagot ko he want us to go out side dahil nag-uumpisa na daw yung celebration, pero wala akong panahon makipag-celebrate kaya ng hawakan nya ko itinaboy ko yung kamay nia palayo sa kin I get my things para umalis na sa lugar nayun dahil I know hindi na ako mag-e- enjoy. I waiting Mark na pigilan nia ko I know he doing that pero iba ang pumigil sakin to stop walking out because Mark saying something.
" aalis ka dahil nagagalit ka sakin dahil hindi ko sinasabi sayo na nagpunta ako sa batanggas thanks sa concern!, o naggagalitan ka lang para makaalis at makauwi ng maaga"
i heard him load and clear pero nagulat parin ako sa sinabi nia.I know I’m ready for this, for this confrontation pero hindi ko inaasahan na sa ganito kaming pagkakataon maghaharap. Kahit na guilty ako I never agree sa gusto niang palabasing hindi ako concern sa kanya dahil the truth I was hurt when I know na hindi man lang sya nagpaalam sakin. Because kahit papaano umaasa ko na totong nagaaral sya kaya hindi nia ko tinatawagan, dahil I admit na nasaaktan ako tuwing iniisip ko balewala na ako kay Mark. I look at Mark, and I admit gusto kong ako ang unang sumuko ng magtagisan kami ng titigan. I saw his eyes the pain pero kailangan kong magpakatatag I know its better now kesa magaaksaya kami pareho ng panahon. But Mark start the word before I begun.
“ are you true concern o nagdadahilan ka lang Kathy"
he shouted, sa unang pagkakataon I heard kung pano manigaw ang isang Mark Salviron and for the first time since na maging kami he called me by my name. Lumapit sya sakin nang wala syang makuhang sagot. he hold my two shoulder and asked the question again
" concern ka lang ba talaga sa kin o maybe concern ka pa ba? kaya ba wala kang pakialam kung ilang araw man akong hindi makausap, makita ni hindi mo manalang maitanong kahit isa sa barkada ko kung buhay pa ba ko ha Kathy"
I heard what he say pero hindi ko magawang ibuka ang mga bibig ko ewan ko kung dahil I was shock sa pagsigaw nia or because I don’t know kung ano ang sasabihin ko sa kanya. I feel na maslalong humihigpit ang hawak nia sa braso ko kaya pumiglas ako at sinabi kong uuwi na ako. hindi ko kayang I-handle si Mark sa ganung kataas na emotion I know its my fault but hindi naman maayos yun if nasa ganun kaming level ng emotion. Pero hindi nia ko binitiwan bagkos lalo pa niang hinigpitan ang hawak sa kin.
" nasasaktan ako" I said to him
"Bakit ako kathy hindi mo ba ako nasasaktan, hindi mo ba ako sinasaktan habang nakikipagligawan ka at nagkikipagmabutihan sa Dennis na yun, hindi mo ba ko nasasaktan dahil niloloko mo ako. Akala mo ba hindi ko alam na habang nakatalikod ako sinsaksak mo ako"
I was shock kahit I know na inaasahan ko ng alam na nia, maybe yes I admit niloko ko si Mark but its not fair na saktan nia ko sa physical na paraan to get even from me. At siguro dahil kahit papano my pride pa naman akong natitira nandoon na rin lang kami sa topic na yun bakit hindi pa namin ibuhos lahat para matapos na. Sinubukan kong makawala sa pagkakahawak ni Mark and by this time nagawa ko iyon
" oo niloko kita, nangliligaw nga sakin si Dennis, at hindi nga aq concern sayo dahil wala akong pakialam kung kahit saan ka magpuntang imperno dahil sawang sawa na ko Mark, hindi ko sinabi sayo ang tungkol kay Dennis because I know how passive you are and knowing you gagawin mo ang lahat mapigilan lang ako sa pakikipaglapit sa mga taong nagpapasaya sakin ngayon"
Kahit na puro kasinungalingan ang sinabi ko I cant help to shout I know hindi ako dapat sumigaw dahil nasa bahay nila ako but I can't help I was hurt that moment buti nalang wala doon ang mama nia.
" possessive, pano kong hindi magiging possessive sayo, kung sa tuwing magkasama tayo pakiramdam ko hindi ako ang nasa isip mo, na sa tuwing hahawakan kita hindi ko alam kung ako ba ang nasa isip mo na may hawak sayo.“
That's not true at hindi ko iyon matanggap sa lahat ng sinabi ni Mark because I know I’m been fair to him for almost three months, I love him and I never expect na iniisip nia un, it was hurt and I never thought na iisipin nia yun even though I know to my self na minsan may pagkukulang aq sa kanya but that’s not enough reason para paghinalaan at pagdudahan nia ang pagmamahal ko sa kanya.
" you know what Mark, I don’t believe this, you know what your saying na all of this months, for almost three months you being possessive just because you didn’t trust me, you didn’t trust me that I love you"
he try to hug me and while he say sorry, I know nabigla si Mark sa mga sinabi nia but what he say is what he thinking at alam kong totoo yun dahil hindi nia sasabihin un kung hindi nia iniisip. Pero wala akong pakialam sa kung ano man ang isipin nia I want to finish what we start
" I’m sorry Mark I think this is enough, I need to go home and I think its over lets quit"
kumalas ako sa pahkakayakap nia pero Mark was hurting at sa taas ng emotion nia hindi ni hahayaang magpapigil ng ganon nalang.
" Bakit Kathy dahil kayo na ng Dennis na yun kaya ka na kikipag-break sakin, kelan pa habang wala ako, habang hindi mo ako nakikita, habang nahihrapan ako at tinitiis kong hindi ka tawagan, habang nagpapakagago ako na bigyan ka ng time na ma-miss mo ako? O baka naman noon pa man kayo na at matagal nio na kong ginagago"
and for the second time nagulat ako sa mga sinasabi ni Mark. So sinadya niang wag magkakita sakin.
" oo sinadya kong wag magpakita sayo, inisip ko kasi baka ma-miss mo ko, masyado raw kasi kitang sinasanay na ako umaamo sayo kaya hinayaan muna kita, buong akala ko kasi mare-realized mo na mahal mo ko, na mami-miss mo ko at ikaw naman ang aamo sakin, but sad to say hindi nangyari, kaya kahit na lunukin ko yung pride ko na hahayaan kitang ikaw naman ang maghanap sakin natakot ako ng makita kitang kasama ng Dennis, natakot akong tuluyan ka nyang maagaw kaya ako na ang sumuko“
"Anong ibig mong sabihin Mark, sinusundan mo ko"
" hindi pero kahapon before we going to Batangas I want to say na may competition doon gusto kong magpaalam and gusto ko ng tapusin yung problema natin dahil hindi ko na kaya but I see you with that bastard and its hurt na makita yung gf ko na nakikipagtawanan sa iba"
" ni hindi mo man lang ako tinawag para malaman ko na nandun ka kung bakit ako tumatawa you didn’t bother to asking why?"
" para ano pa? para malaman mo na nasasaktan ako , para mas lalo mong masabihin sa sarili mo kung gaano kita kamahal para bigyan kita ng kasiyahan na makitang may isang lalaking nagpapakamatay sa pagmamahal sayo"
I don’t want to cry pero nasaktan ako dahil sa sinabing iyon ni Mark. I didn’t expected na ganun kababaw ang tingin nia sakin I never know na sa loob ng tatlong bwan ni hindi ko nakita na may ugali palang itinatago si Mark. But that was not the time para umiyak.
" Alam mo ba kung ano ang sinasabi mo, naririnig mo ba sarili mo, Ha Mark!!!"
I can't heard any word from Mark but i know his quietness its means of yes.
'“ so bakit pa natin pinapatagal to' alam mo naman pala bakit nagtatanong ka pa kung kami na ni Dennis why Mark, are you not satisfied to what you see"
Nang mga oras nayon I don’t care kung ano ang mangyari kung ano ang nasa isip ko iyon ang sinasabi ko dahil ang sakit, ang sakit sakit. Alam kong in the other way oo siguro nagtaksil ako sa kanya at niloko sya pero hindi ko akalaing pagduduhan nia ang pagmamahl ko sa kanya ng halos tatlong buwan. Ano kami nag ta-trial and error. Nakita ko kung paano bumangon ang galit sa mukha ni Mark I admit natakot ako, pero I know Mark could not hurt me the way he hurt my feelings sa pagdududa nia na hindi ko sya minahal. So I face him straight to his eyes. then I continue to what I say …
" are you not contented sa nakita nio kahapon o baka naman gusto mo pang sumama ngayon at pakilala kita kay Dennis, or may we can kiss"
but before I finish what I say naramdaman ko ang palad ni Mark sa pisngi ko, hindi mas na una kong maramdamn yung paangmamahid ng buo kong mukha bago ko malamang sinampal na pala nia ko. Then I saw Mercy hug me while Vincent give a one kick to his best friend hanggang magpangbuno sila at dumating na yung ibang tropa nila at nagkagulo sila para awatin si Vince na mahawakan ulit si Mark at si Mark kay Vince. Actually I don’t know what happened next ni hindi ko alam kung paano ako naihatid nina Mercy sa bahay. Basta ang alam ko I never expected na magagawa sakin ni Mark iyon. I know I have a fault dahil I provoke him to do that but of course he hurt me and I just want him to realized na MINAHAL ko sya at I never lie when I said I love him because I did dahil kundi I'm not hurting now....………
to be continue.............
No comments:
Post a Comment