♥+♥ . . . I dont know what i should to feel, kaba, takot, saya, masaya ako dahil we celebrate christmas with mom, hindi naman ako namasko dahil dalaga na DAW ako, kaya nasa bahay lang ako pero nakabihis, minsan sumasama ako sa mga pinsan ko sa mga ninong at ninang nila . . I saw Jan, pero dahil sa nangyari last day ng simbang gabi nagtinginan lang kami. Sa bahay naglunch ang lahat ng CRUZ, mga kapatid ni Daddy, pamangkin at meron ding mga inaanak . . . nagkuhanan din kami ng picture taking, nakakatuwa nga si Jobyel my first god daugther anak ni kuya Joel, ang siksek kasi ang taba-taba naka tube . . . sa madaling salita nanging masaya ang christmas day namin . . .
. . . . . I thought my pupuntahan lang kami ni Mommy kung saan, wala kasi yung dalawang unggoy nasa labuyan kaya kami lang ni Mommy ang nasa labas pero bigla akong kinabahan ng direction ng bahay nina Jan ang tinatahak naming daan, mas lalo akong nasupresa ng madatnan namin sina Jan at Mama nya na parang hinahantay talaga kami sa bahay nila . . . Nagkatinginan kami ni Jan at kahit di ko gusto napangiti ako sa kanya pero nagtatanong parin ako sa isip ko kung ano ang ginagawa namin roon. . . . Then mommy and Mama ( ni JAN) start talking ahhhh ang daming ganito at ganyan pero iisa lang ang pakiramdam ko that time, nahihiya ako pero ang saya ko. . .. i was shy dahil parang kami pa ang namanhikan pero i understand naman na hindi ganun kadaling si Jan at Mama nya ang pumunta samin dahil mas lalaki ang gulo baka machismis pang magpapakasal na ko . . masaya ako dahil buong akala ko hindi na darating yung araw na to' ngayon alam ko na na kakampi namin si Mommy, ang dami nilang pinag-usapan ni mama at ni Jan pero kami ni Jan tahimik lang kumikibo kapag tinatanong. Sabi nga ni Mommy kung gusto daw ni Jan na dumalaw sa bahay at pumanik magsabi lang sa kanya sya daw ang bahala sa mga lolo ko. . . ahhhhhh that was my ultimate dreams na si Jan naman ang makatungtong sa bahay namin, yung maging normal ang relasyon namin. . . pero may isang bilin si Mommy kay Jan na hindi ko alam kung bakit naman naisip ni Mommy na hahatong kami sa ganun eh ni sine nga di kami makapgsine dahil sa mga bantay . . basta daw ipangako ni Jan kay Mommy na hindi ako gagalawin it means walang dapat mangyari samin at di kinakailangan lumakpas yung relasyon namin sa limitansyon. . . ahhhhhhh nang marinig ko yun sinabi ko sa isip ko buti nalang hindi si Mark ang kausap ni Mommy dahil kung hindi di siguro alam ni Mark kung ano ang sasabihin dahil halos hindi iisang beses na muntikan na namin makalimutan ang limitansyong sinasabi ni Mommy pero syempre bago kami umabot doon alam namin na kami rin ang magsise kapag may nangyari na di namin inaasahan kaya dont worry MA' I'm still vergin he hehe . . .
. . . . . I dont know kung saan ko ilalagay ang kisayang umaapaw sa puso ko ng gabing iyon, para akong nakalutang sa alapaap ng umuwi kami ni Mommy, pero wala kaming ping-usapan tungkol doon ng dumating kami sa bahay dahil sikreto ang pakikipag-usap ni mommy sa mama ni Jan . . pero hindi na importante iyon ang mahalaga kahit papano may pag-asa na kami ni Jan. . . tuloy pati yung galit ko sa damuhong iyon nawala dahil sa sayang naramadaman ko. . bago tuloy akong matulog ang dami kong inisip na pictures katulad ng pagpunta ni Jan sa bahay kapag walang pasok kinabukasan, pagkukuwentuhan at isa pa yung hindi na namin kailangan pang magtago o magkita sa ibang lugar .... ahhhh thanks Ma' now i know i can count on you. . . . . .
♠+♠+♠+♠+♠+♠+♠+♠+♠
. . . . . umuwi kami sa Tereza, katulad sa taytay, masaya dahil parang reunion na rin. . . . masmaaga nga lang kaming umuwi dahil maagang aalis si mommy kasama si Tita Frecy di ko lang alam kung saan pupunta . . .
. . . . I got call from Mark, ahhhh mag long distance pa ba . . ngayon lang pala christmas sa L.A late nga pla ng one day ang oras doon. . . after that sinabi ng mga pinsan ko na pinasasabi ni Jan na pupunta daw si Jan sa bahay bukas ng gabi, bigla tuloy akong kinabahan . . pero sinabi ko yun kay Mommy, kaya lang pagdating na daw nya saka papauntahin si Jan. . . . ahhhhhh ano kayang mangyayari kinakabahan ako . . .. . . pero alam ko di ako papabayan ni Mommy. .. .
♥+♥+♥+♥+♥+♥+♥+♥+♥
. . . . . hindi ako nakatulog ng maagi dahil simula ng sinabi nina Punggay ang pagdalaw ni Jan kinakabahan na ko sa pweding maging reaction nina lolo higit sa lahat kung ano ang magiging resulta ng lahat pero umaasa ako kay mommy i know tutuparin nya yung pangako nya samin na tutulungan ny kami ni Jan . .
. . . . Maagang umalis si mommy kasama si Tita Frecy, ako naman di na ko lumabas ng bahay dahil mula ng dumating si mommy at magkaroon kami ngsariling TV sa bahay nalibang na ako kakapanood dahil walang nagbabawal kung hanggang kailan kami manonood. . . hindi ko maintindihan ang sarili ko ng mga oras nayun, excited ako opero may halong kaba at habang dumidilim kinaiinipan ko ang pagdating ni mommy, dahil alam ko iyon na hudyat para makapunta si Jan sa bahay . . . pero habang tumatagal nakakaramdam ako ng takot ewan ko kung bakit kailangan ko pang matakot samantalang i know kakampi ko si mommy, at kahit na anong mangyari si mommy ang masusunod dahil sya ang nanay ko . . . tila maghahapunan na kami ng dumating si mommy, abot-abot sa kaba ang dibdib ko kaya after ng dinner pinasabihan ko na si Jan kyna Janice na pwedi na silang pumunta pero kung alam ko lang kung pwedi lang sana ibalik nalang lahat sa oras ahhhhhhhh hindi kio inaasahan ang mga nangyari after dumating si Jan at si Kuya Jhun sa bahay, biglang naging pula ang paligid, unti-unting dumilim hindi lang para sakin kundi para kay Jan piling ko habang nangyayari ang lahat ng iyon unti-unti akong nilalagutan ng hininga . . .buong angkan ko nandoon, pero tangging si lolo at si lola lang ang nagsasalita, pati si mommy, pero ang masakit wala sa side namin si mommy, kung paano nabaliktad ang lahat di ko alam basta ang alam ko after akong papasukin sa kwarto bumaliktad hindi lang ang buong buhay ko kundi ang mundo na ginagalawan ko, mula sa labas nariruinig ko kung paano pinagkaila ni mommy na may blessing sya sa pagpunta ni Jan sa bahay, pati ang paguusap nila ni Jan nabaligtad wala daw syang alam na sinabi nyang payag sya sa relastion namin, ang masakit pa halos buong angkan ni Jan nadamay, minaliit at inalipusta ng mga lolo at lola ko, gusto ko kung sumigaw, magwala at umiyak pero tangging pagiyak lang ang ginawa ko dahil habang inaalipusta nila si Jan nakikita ko kung gaano ka walang kwenta at lapastangan ang angkan na pinagmulan ko..... kahit na ganun sina Jan ang pamilya nya atleast they unite, nagtutulungan at di nagiiwanan . . . .walang karapan ang sinumang alipustahin ang kapwa nya dahil lahat ng pamilya sa mundo may baho, at kung tatanungin di hamak na nakakahiya ang pamilyang mero kami dahil nagagawa nilang magmataas ganung wala din naman silang ipagmamalaki, naiinis ako at nagagalit kung pwedi lang sa mga oras na yun malagutan na ko ng hininga dahil hiyang-hiya ako kay Jan, lalo na kay kuya Jhun dahil pinatunayan lang ng mga lola ko kung gaano kakitid ang utak at kung paano magmataas ang pamilyang hindi ko alam kung tama bang pamilya na matatawag. . . pero higit na masakit sa lahat walang ginawa si mommy para pigilan sina lolo at lola imbis na gawin yun tila kasama pa sya sa mga naglubog kay Jan, kung alam lang nila na habang gingaw nilayun unti-unti rin nila akong pinapatay, ang masakit sana hindi nalang kami pinaasa ni mommy, sana una pa lang tumutol na sya. . . hindi ko tuloy alam kung ano ang una kong iinda ang sakit ang isiping tuluyan ng mawawala si Jan sa buhay ko dahil pinagbantaan sya ang lolo ko na pag di ako tinigilan may kalalagyan si jan, o ang sakit dahil kung may huling tao man nasa isip ko na magtrataydor sakin si mommy yun, pero mali ako dahil sa unang pagkakataon the last person i think to betrayed me is her . . . . . .
. . . . magdamag akong umiyak, wala akong paki alam kung may makarinig man sakin o kung ano man ang isipin nila. . . ininiyakan ko ang pagpatay ng sarili kong ina sa puso ko .. .. dahil ng mga sandaling iyon hindi ko parin maiisip na magagawa yun sakin ni mommy. . . .
♣+♣+♣+♣+♣+♣+♣+♣
. . . sa lahat ng nangyari hindi ko inaasahan na kung sino pa ang pinagkatiwalaan ko sa unang pagkakataon sya pa ang syang unang taong mahahatid sakin ng pinakamasakit na parte ng buhay ko, ang masakit pinaasa pa nya kami, sana on the first palce pa lang sinabi na nya sakin na ayaw nya kay Jan, na tutol sya na may boyfriend na ako, sana noong naguusap pa lang sila ni Jan sinabihan na nyang layuan ako para sa ganun hindi ako umasa, hindi kami nagarap ni Jan, nang mga oras na yun hindi lang si Jan ang nawala sakin kung di pati ang si mommy, habang nagkukulong ako sa kwarto, I realized how stupid I am to give a trust to some one na hindi naman alam kong ano ang nararamdaman ko, sa isang taong pinagmulan ko nga pero hindi naman alam kung paano ako nabuhay sa mundo after he give me a breath to live . . bata palang ako si daddy na ang kinagisnan ko sa tabi ko, I know I can't blame her dahil nagtratrabaho sya pero nasaktan ako dahil he betrayed me, ang daming sasksak sa puso ko pero bakit sya pa, sya na sa unag pagakakataon sinubukan kung buksan ang puso ko, na sa unag pagkakataon nagtiwala ako sa kanya dahil naiisip ko she's my mom, galing ako sa kanya, and after daddy sya lang ung nagiisang taong alam kong pwedi kong takbuhan but yet nangyari na ang nangyari and I proved mali lahat ng akala kong tama, ang akala kong dapat . . . . kaya ipinangako ko sa sarili ko na hindi na ulit ako magtitiwala sa kanya lalo na pagdating sa pag-ibig, sa personal kong damdamin dahil i was so stupid ng isipin kong pwedi ko syang maging bestfriend katulad ng iba, dahil she never be.. . . . dahil hindi nya kayang tanggapin kung sino ako at kung ano ako . . . .
♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠ ♠
. . . . . three days after akong magmukmok sa sa kwarto inisip ko na walang mangyayari sakin kung magiging ganun nalang ako. . . . all i know that time na i need to go on, kailangan ko pa ring lumaban dahil kung magmumukmok lang ako walang mangyayari ikakatuwa pa nila na unti-unti akong bumabagsak. . . naiisip ko may paraan naman para gumanti, at alam ko kung paano at saang paraan. . . .
. . . lumabas na ko ng kwarto, kumain ako at naligo, . . .. hindi ako nakikipag-usap kahit kanino at dahil alam ko pati sina Rocel, Punggay at Rose Ann pinagbawalang lapitan ako dahil sinasabi nilang mga tulay ko kay Jan, wala akong makausap. . . kahit gusto kong ipasabi kay Jan na hintayin naming makaalis si mommy o kay magbukas ang school para makapag-usap kami. I believe na hindi doon matatapos ang pinaghirapan namin ng isang taon. . . hindi ako papayag na sila ang magdisiyon para sa buhay ko. . masarili akong utak para magdisisyon at mya sarili akong puso para pilin ang taong mamahalin ko, at kung pagdating ng araw magsise ako alam ko walang dapat sisishin kung di sarili ko dahil pinili ko ang alam kong magpapasaya sakin at alam kong si Jan lang yun. . . .
♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥ ♥
. . . . nakisakay ako sa anod, sumabay sa agos na gusto nila. . . sinabi ko sa sarili ko na kailangan ko muna ng lakas para lumaban. . . kailangan ninlangin ang mga kaaway para matuloy ang plano ko. . . . at dahil hindi ko nakakausap isa man kyna Rocel at Punggay tangging ako lang ang nakakaalam ng plano ko na pag-alis na pag-alis ni mommy maglamatayan man ipagapatuloy ko ang sinimulan namin ni Jan at alam ko papayag si Jan hindi nya ako iiwan sa kabila ng sakit na dinulot sa kanya ng pamilya ko . . .
♣ ♣ ♣ ♣ ♣ ♣ ♣♣
. . . bukas new year na . . nagyaya si mommy na mag mall para ibili ako ng gagamitin kong damit sa Juniors Prom para daw hindi na mamumudblema pa dahil gusto nya sya ang pipili ng isusuot ko. . . . hindi ko lang masabi na pati magiging buhay ko guto mo nya sya din ang pipili para sakin . . . so we going to mall kasama ang buong angkan na mga sugapa sa laboy at kainan . . tahimik lang ako nakikiramdam. . . dahil hindi ko parin na ilalagay ang puso ko sa dating pwesto at ang masakit mula ng mangyari ang gabing iyon sa unang pagkakataon nakita ko si Jan ng paalis kami nasa tambayan sya, si Cheenee ang kasabay kong maglakad kaya nagkatinginan kamo, hindi ko alam kung paano ko napigilang di umiiyak habang lumalayo kami dahil ang totoo gusto kong tumakbo papunta sa kanya, maramdaman na kakampi ko parin sya, pero wala akong nagawa kundi hawakan si cheenee ng mahigpit para pigilin yung sarili ko . . . . at habang nasaasktan ako mas lalo kong napapatunayan sa sasarili ko na mahal na mahl ko si Jan . . . kaya ipinangako ko na darating ang araw pagsisihan nila ang pagwasak samin, dahil gagwin ko ang lahat maiparamdam lang sa kanila kung gaano kasakit ang pagwasak nila sa puso ko . . .
. .. . sa buong maghapon namin sa pagma-mall wala lang akong kibo . . . oo at oo lang ako sa lahat ng sabihin nila . . . nag-away pa nga kami ng kapatid ko. . pero wala akong pakialam sa kanila. . . kahit nang nagpicture taking kami wala lang. . . pera nalang kapag kaming dalawa nalang ni Cheenee ang naglalakad. . . kahit madalas kong kaaway ang bruhang iyon sa mga gamit nagkakasundo kami nun sa katarantaduhan. . . .
to be continue . . .
No comments:
Post a Comment