After his graduation ceremony, I got home pero sandali palang aqng nagkukulong sa room q when my brother told me na nasa labas ng bahay si Ricky and he want to talk to me... huminga aq ng malalim sabi ko sige bahala na pero sa munti qng puso umasa pa rin aq na maayos namin ang lahat, handa na aqng magpakatanga ewan siguro dahil xa ang kaunauhang lalaking naging especial sa buhay q bukod kay daddy at sa dalawa qng kapatid.Sa tapat kami ng bahay nagusap, I saw him serious at the first time, ni hindi q makita yung Ricky na magulo, maingay, malalimbing at yung ngiti palang nia na nakakapagkompleto na ng araw q, ni hindi q makita yung Ricky na minahal q sa loob ng tatlong bwan.... I heard his deep breath parang may nakabara sa lalalumnan nia na gusto niang tanggalin its take a couple of second when he start the word na sa tanang buhay q hindi q na gustong maulit pa ulit sa pandinig q..... Buong akala q kanina habang bumaba sya sa stage after he taking his diploma haggang sa makuuwi aq sa bahay naihanda q na ang sarili q sa pagakakataong to, but I never realized na kahit na gaano ka kahanda sa isang bagay lalo na kung sa masasaktan ka hindi parin pala sapat ang paghahanda dahil when time na dumating nayung panahon na yun mas masakit pala yung mararamdaman mo kesa sa pinaghandaan mo. He say " we could be friend naman diba, madami namang jan iba" well my pride parin naman aq kaya I told him " yah why not " then I left him, dumeritso aq sa loob ng kwarto umiyak aq ng walang kahit na anong ingay, sinarili q lahat ng sakit, and that time that the first time I feel the feeling na I’m all alone, hindi aq pweding magsalita sa mommy q bcoz I know its not a good idea, wala rin yung mga kaibigan q dahil vacation time, so I just alone, crying by myself.... Naramdaman q yung ng sinasabi nilang parang isang libong aspiling tumutusok sa dibdib mo, yung mumunting sakit sa tuwing aalalahanin q yung mga sandaling magkasama kami... sa mga araw na yun I never saw myself nadarating ang araw hindi q na kayang tawannan at ngitian ang mga araw nayun..
But I need to move on kung may isa mang bahagi ng pagkatao ng daddy q ang naiwan nya sakin isa roon ang pagiging matapang. Hinarap q kahit gano kasakit kahit na magsuot aq ng maskara maipakita ko lang kay Ricky na hindi aq magluluksa ng dahil sa kanya. Hindi naging madali but I try to be civil to him, every time na nasa house sya for my two brother I just ignored his presence ginagawa ko ang dapat qng gawin, Kapag kinakausap nia q sinasagot ko lang sya ng dapat sagutin. Mahirap pero na kaya q... Until one day I accept the fact na talagang ganun na nga lang hanggang dun nalang yun, sinabi q sa sarili ko siguro hindi sya yung lalake for me, mayroon pang darating at I know higit pa kay RICKY ang lalaking iyo.....
Hiinarap ko ang buhay q sa labas ng relasyon namin ni RICKY I back myself where when it was before I fall in love for the first time. Nanjan naman sina BOGS , MAY and LOVE para suportahan aq. They day must be go on, minsan nakakausap q na si Ricky ng walang galit ewan q siguro nga magaling lang aqng magtago or maybe hindi talaga ganun kalaki ang pagmamahal ko kay Ricky kaya madali ring nawala ang sakit.. Until one day natanggap q na ang lahat mas naa-appreciate ko pa si Ricky ngayun kesa noon, mas nakilala ko kung sino xa sa kabila ng lahat Ewan ko kahit ganun katrantado ang x bf ko may itinatago rin palang hiwaga sa buhay siguro nga masyadong naging mabilis ang pagkilala namin sa isat isa kaya hindi kami nag click pero at least now ok na kami... sa nagdaang araw mas masasabi kong mas gusto ko pa yung Ricky na nakikita ko that time kesa yung Ricky na nanging bf ko.
to be continue..........
No comments:
Post a Comment